sábado, 18 de enero de 2014

Entre dos amores



En este mundo virtual, cargado de virtualidad pero también de virtuosidad, tengo dos grandes amores.
A uno le tengo mucho, mucho cariño, porque llevamos ya algún tiempo juntos. Él se alimenta de mí, pero yo recibo tanto a cambio: sentimientos nuevos, sensaciones que florecen de nuevo, compañía cuando la necesito....

Pero como en toda buena relación que se precie, a veces la monotonía nos invade, nos cansamos el uno del otro, dejamos de mimarnos como nos meremos, las sensaciones parece que vuelven a adormecerse,...
Y a pesar de que el amor sigue existiendo, llega algo nuevo que te invade, que remueve tu espíritu de pies a cabeza, que te llena de frescura, que te vuelve a hacer sentir viva como nunca, que te crea una nueva ilusión.

Y una se debate a vida o muerte contra una misma, sintiendo por los dos, sin saber qué camino escoger porque el alma se divide en dos y el corazón en miles de pedazos.
Cuando estoy con uno, me olvido completamente del otro. Indistintamente. Y sé que los quiero a los dos, aunque en realidad dudo de que necesite a ninguno.

Mi gran amor, al que intento cuidar lo mejor que puedo, es este querido blog, donde he vivido más de lo que podía imaginar. Mi nuevo amor es twitter, donde consigo reir, llorar y emocionarme.
(Ya avisé que tenía dos amores en el mundo virtual. ¿Qué habíais imaginado?)

Finalmente, estaba a punto de decidirme por mi nuevo amor, abandonar éste, como si esta relación hubiese acabado y necesitase empezar de cero. Y cuando más decidida estaba, me llegan a través de twitter dos nuevos seguidores al blog, y uno de ellos me regala un relato (que por cierto, viene ya en la siguiente entrada). Y, si aún me quedaban dudas, llega un seguidor del blog y me regala un segundo relato más.


Al final creo que amaré a los dos. ¿Por qué no? ¿Se puede amar a dos a la vez y no volverse loca? Yo creo que sí. Pero si estoy equivocada y acabo volviéndome loca, creo que al final habrá sido de tanto placer.


19 comentarios:

  1. Si en pots tenir dos....no ho dubtis, dos. Apart de que són coses totalment diferents i que mai es tindran gelos. A tu el que t'ha fet dubtar es lo del follow...

    ResponderEliminar
  2. Estic amb en Joan, si pots tenir-los tots dos (i no semblen pas incompatibles) pq no fer-ho? Ja veus, tens els teus seguidors aquí i uns altres allà, i a més a més es poden intercanviar o compartir, què més vols??

    Petonets Bonica

    ResponderEliminar
  3. No dejes ninguno de los dos si éstos te dan todo lo que "virtualmente" necesitas.

    Besotes

    ResponderEliminar
  4. Amiga Belkis: Pues sí. Había picado. Es lo que pasa por no leer con atención. De todas maneras, si me lo permite, es bueno tener todas las palabras y caracteres del mundo, sin limitaciones, para expresarse. Y usted lo hace muy bien, ;)

    ResponderEliminar
  5. me recuerda a la canción Corazón loco: "cómo se pueden querer dos mujeres a la vez y no estar loco..."

    ResponderEliminar
  6. Te perdonamos los cuernos si de cuándo en cuándo regresas aquí, a tu primer amor y nos regalas tus palabras.
    Pensé que nos habías abandonado definitivamente y te habías ido con el "otro".
    Un abrazo

    ResponderEliminar
  7. Si aquello que amamos no es excluyente... no hay motivo que impida dejarse llevar por el furor del poliamor... aunque sea de blogs.

    ResponderEliminar
  8. SI ALGO LOCA YA ESTAS, JEJEJEJEJE....
    AMA A LOS DOS, QUE NO SON CELOSOS.
    UN BESAZO BELKIS!!!

    ResponderEliminar
  9. Ya le pillastes el gusto al twitter, y ya es hasta tu amor, y yo que no le pillo el gusto ( es que aun me pierdo jejej)

    besosss

    ResponderEliminar
  10. Creo que no se van a celar el uno del otro. Pero para mí que el segundo te va a dejar siempre con las ganas: limitaciones...¡POCAS!
    Besos

    ResponderEliminar
  11. ummm ya me parecía a mi que nos tenías un poquito descuidados,

    disfruta mientras te haga... tilín ;-)

    besitos (donde gustes)

    c,

    ResponderEliminar
  12. Joan Gasull, a mí me hacen dudar tantas cosas....!

    Lluna, entre ellos dos no hay incompatibilidad pero sí conmigo para con ellos dos. Mi tiempo es más que limitado y el que le dedico a uno, se lo robo al otro. Está claro que, aún queriendo a los dos, no me puedo entregar a los dos de la misma manera. Petonets.

    Gùde, lo que yo necesito no es virtual jajajaja, pero bueno, ambos dos llenan un pequeño espacio. Besos.

    Chuan eso sí, expresarme lo haré mientras alguien me escuche allá donde sea. Y hablando de expresarse, me ha chocado un poco que me trates de usted ;)

    Tloque, jajaja, yo también pensé en esa canción, pero yo sí que me acabaré volviendo loca, ya lo verás.

    Ulyses, dicen que nunca se olvida al primer amor. Claro que regresaré, y las aguas se calmarán, pero ahora me tiene más atrapada. Abrazo.

    ManoloB...el poliamor...suena bien. No, ninguno es exluyente del otro salvo por el escaso tiempo que yo tengo para ambos. Besos.

    Lord Shadow, tú también te habrás percatado de la locura que me genera "el otro", verdad? jajaja, si no parezco ni la misma jejeje. Besazos.

    Adis, yo no pude con el FB pero el twitter lo encuentro más fácil y divertido. Besos.

    Uol, si te soy sincera, ambos me dejan con las ganas jajaja. Lo bueno -o malo- del segundo es que la interacción es inmediata. Besos.

    c, tú sí que me haces tilín jajajaja. Lo sé..he descuidado otras cosas, lo sé....ains, me siento culpable! Besitos

    ResponderEliminar
  13. ¡Qué hace una dama bloguera divirtiéndose en cosas tan breves, tan intrascendentes....?.

    ResponderEliminar
  14. Espero q no nos abandones t te sigas acordando de este magnigico blog y de quienes te seguimos!!!
    Un beso

    ResponderEliminar
  15. No nos dejes, tú misma lo has dicho por qué no dos.Es cierto que las gentes evolucionan del chat al twiter y del primer marido al amante.
    Moni.

    ResponderEliminar
  16. Amiga Belkis: El "usted" siempre será, para mí, una muestra de respeto, cuando no de reconocimiento. ;)

    Besos

    ResponderEliminar
  17. Guapisima, ni se te ocurra dejar este blog, lo he descubierto ahora y a mi me ha conquistado, así que tengo ración doble (blog y twitter)!!!
    Un besote!!!

    ResponderEliminar
    Respuestas
    1. Pi, siempre que voy a cerrar la puerta, hay alguien que quiere entrar....bueno, lo dejaremos abierto otro tiempito. Besote y bienvenida

      Eliminar
  18. " ..Me siento maravillosamente
    Porque veo la luz del amor en tus ojos.
    Y lo más maravilloso de todo
    Es que no te das cuenta .."

    Amor y enamoramiento, necesidad humana de compartirnos y locura mental transitoria que nos arremolina el alma. Luego está el ego que es otra cosita. :-)

    Dos "amores" tenemos.

    ResponderEliminar

Me excitan las palabras... así es que no olvides dejar alguna.